1. ลูกเอ๋ย จงตั้งใจฟังปัญญาของเราจงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความเข้าใจอันลึกซึ้งของเรา
2. เพื่อเจ้าจะได้รักษาความสุขุมรอบคอบและริมฝีปากของเจ้าจะสงวนความรู้ไว้
3. เพราะริมฝีปากของหญิงแพศยาหวานปานน้ำผึ้งและคำพูดของนางก็ลื่นยิ่งกว่าน้ำมัน
4. แต่ท้ายที่สุด นางขมยิ่งกว่าบอระเพ็ดคมยิ่งกว่าดาบสองคม
5. เท้าของนางนำไปสู่ความตายย่างก้าวของนางตรงดิ่งไปยังหลุมฝังศพ
6. นางไม่สนใจทางแห่งชีวิตวิถีของนางวกวนไร้จุดหมาย แต่นางไม่รู้เลย
7. ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและอย่าหันหนีจากถ้อยคำของเรา
8. จงให้วิถีของเจ้าห่างไกลจากนางอย่าเฉียดกรายไปใกล้ประตูบ้านของนาง
9. เกรงว่าเจ้าจะสูญเสียเกียรติให้แก่คนอื่นและให้ศักดิ์ศรีของเจ้าแก่คนโหดร้าย
10. เกรงว่าคนแปลกหน้าจะมาเสวยสุขอยู่บนทรัพย์สินความสามารถของเจ้าและน้ำพักน้ำแรงของเจ้าจะตกแก่บ้านของคนอื่น
11. ในบั้นปลายชีวิต เจ้าจะร้องโอดครวญเมื่อกำลังและร่างกายของเจ้าถูกกัดกินจนเสื่อมโทรมไป
12. เจ้าจะกล่าวว่า “เราเคยเกลียดการตีสั่งสอนยิ่งนัก!และไม่แยแสคำตักเตือน!
13. เราไม่ยอมเชื่อฟังครูอาจารย์หรือรับฟังผู้สั่งสอนของเรา
14. เราจวนเจียนจะถลำสู่หายนะต่อหน้าสาธารณชน”
15. จงดื่มน้ำจากบ่อเก็บของเจ้าน้ำที่ไหลจากบ่อของเจ้าเอง
16. ควรหรือที่จะให้น้ำพุของเจ้าไหลล้นออกไปตามถนนหรือให้ธารน้ำของเจ้าไหลไปยังย่านชุมชน?
17. จงให้มันเป็นของเจ้าแต่ผู้เดียวไม่ใช่แบ่งปันกับคนแปลกหน้า
18. จงให้ธารน้ำพุของเจ้าได้รับพรจงปีติยินดีในภรรยาคู่ชีวิตที่ได้มาในวัยหนุ่ม
19. ดั่งนางกวางที่น่ารัก เลียงผาที่น่าชมจงให้อ้อมอกของนางเป็นที่หนำใจเจ้าเสมอจงหลงใหลในความรักของนางตลอดไป
20. ลูกเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงไปหลงใหลภรรยาของชายอื่น?เหตุใดเจ้าจึงไปซบอกหญิงแพศยา?
21. เพราะว่าทางทั้งสิ้นของมนุษย์อยู่ในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าพระองค์ทรงพิเคราะห์ดูทุกวิถีของเขา
22. คนชั่วติดกับเพราะบาปของตนและบาปนั้นก็เป็นบ่วงรัดเขาไว้แน่น
23. เขาจะตายเพราะขาดวินัยและหลงเตลิดไปเพราะความโง่มหันต์ของตน