14. พวกเขากลับมาในเวลาเย็นเห่าหอนเหมือนสุนัขและเพ่นพ่านไปทั่วเมือง
15. พวกเขาป้วนเปี้ยนหาอาหารไม่ได้หนำใจก็ส่งเสียงหอน
16. แต่ข้าพระองค์จะร้องถึงฤทธานุภาพของพระองค์ข้าพระองค์จะร้องถึงความรักมั่นคงของพระองค์ในยามเช้าเพราะพระองค์ทรงเป็นป้อมปราการเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ในยามเดือดร้อน
17. ข้าแต่องค์ผู้ทรงเป็นกำลังของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้องเพลงสรรเสริญพระองค์ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นป้อมปราการ ของข้าพระองค์ เป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรักเมตตา