พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

สดุดี 127 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม บทประพันธ์ของโซโลมอน)

1. หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงสร้างบ้านผู้สร้างลงแรงไปก็เหนื่อยเปล่าหากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงพิทักษ์รักษานครคนยามยืนเฝ้าอยู่ก็เหนื่อยเปล่า

2. เป็นการเหนื่อยเปล่าที่ท่านลุกขึ้นแต่เช้ามืดทำงานจนดึกดื่นตรากตรำเพื่อปากเพื่อท้องเพราะพระเจ้าทรงให้ผู้ที่พระองค์ทรงรักหลับสบาย

3. บุตรทั้งหลายเป็นมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าบุตรหลานเป็นบำเหน็จจากพระองค์

4. บุตรที่เกิดแก่คนหนุ่มฉกรรจ์เป็นเหมือนลูกศรในมือนักรบ

5. ความสุขมีแก่ผู้ที่มีลูกธนูอยู่เต็มแล่งเขาจะไม่ต้องอับอายเมื่อขับเคี่ยวกับศัตรูที่ประตูเมือง