1. Pastaj nga tempulli dëgjova një zë të lartë që u tha shtatë engjëjve: «Shkoni dhe derdhni në tokë shtatë kupat e zemërimit të Perëndisë».
2. Engjëlli i parë shkoi dhe derdhi kupën e tij në tokë. Atëherë një plagë e keqe dhe e dhimbshme i zuri njerëzit që kishin damkën e bishës dhe ata që adhuronin shëmbëlltyrën e saj.
3. Engjëlli i dytë e derdhi kupën e tij në det dhe uji i detit u bë gjak si gjaku i të vdekurit dhe të gjitha gjallesat e detit ngordhën.
4. Engjëlli i tretë e derdhi kupën e tij në lumenjtë e në burimet e ujërave dhe ato u bënë gjak.
5. Pastaj dëgjova engjëllin e ujërave që tha:«I drejtë je ti, o i shenjtë, që je dhe që ishe,sepse gjykove drejt.
6. Ata derdhën gjak të krishterësh e profetëshdhe ti gjak u dhe për të pirë,se e meritonin».
7. Pastaj dëgjova një zë nga altari që tha:«Po, o Zot, Perëndi i gjithëpushtetshëm,të vërteta e të drejta janë gjykimet e tua».
8. Engjëlli i katërt e derdhi kupën e tij mbi diell, të cilit iu dha pushtet të djegë njerëzit me zjarr.
9. Njerëzit u dogjën nga nxehtësia e madhe dhe fyen emrin e Perëndisë që ka pushtetin mbi këto plagë, por nuk u penduan për t’i dhënë lavdi atij.
10. Engjëlli i pestë e derdhi kupën e tij mbi fronin e bishës. Atëherë mbretëria e saj u mbulua nga errësira dhe njerëzit kafshonin gjuhën nga dhembja.
11. Ata fyen Perëndinë e qiellit për dhembjet e plagët, por nuk u penduan për veprat e tyre.
12. Engjëlli i gjashtë e derdhi kupën e tij mbi lumin e madh të Eufratit. Ujërat e lumit u thanë për të përgatitur udhën për mbretërit që vijnë nga lindja e diellit.
13. Pastaj nga goja e dragoit, nga goja e bishës dhe nga goja e profetit të rremë pashë të dilnin tre shpirtra të këqij, që ngjanin me bretkosa.
14. Ata janë shpirtra djajsh, që bëjnë mrekulli dhe janë nisur për të mbledhur mbretërit e gjithë botës për betejën e ditës së madhe të Perëndisë së gjithëpushtetshëm.
15. «Ja ku po vij si vjedhës! Lum ai që rri zgjuar e i ruan rrobat, që të mos ecë i zhveshur e të turpërohet në sytë e të gjithëve».
16. Shpirtrat i mblodhën njerëzit në vendin që hebraisht quhet ‘Armagedon’.
17. Engjëlli i shtatë e derdhi kupën e tij në ajër. Nga froni i tempullit doli një zë i lartë që tha: «U krye!».
18. Atëherë shpërthyen vetëtima, zëra, bubullima dhe ra një tërmet i madh. Një tërmet i tillë nuk kishte rënë kurrë mbi tokë që nga krijimi i njeriut. Kaq i fortë qe tërmeti!
19. Qyteti i madh u nda në tri pjesë, ndërsa qytetet e paganëve ranë. Perëndisë iu kujtua Babilonia e madhe dhe i dha asaj kupën e verës së zemërimit të tij të tmerrshëm.
20. Ishujt lëvizën nga vendi, ndërsa malet nuk u panë më.
21. Nga qielli filluan të binin mbi njerëzit kokrra të mëdha breshëri të fortë që peshonin secila rreth dyzet kilogramë. Njerëzit fyen Perëndinë për plagën e breshërit, sepse ajo plagë ishte shumë e rëndë.