39. Atë e pushton një shpirt që e bën të bërtasë, e shkund me dhunë, derisa nxjerr shkumë nga goja. E mundon dhe largohet me vështirësi prej tij.
40. Iu luta dishepujve të tu që ta dëbonin, por nuk mundën».
41. Jezui u përgjigj: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t’ju duroj?Sille këtu tët bir!».
42. Kur po e sillnin, djalli e përplasi përtokë djaloshin dhe e përpëliti. Por Jezui e qortoi shpirtin e ndyrë, e shëroi djaloshin dhe ia ktheu të atit.
43. Të gjithë u mrekulluan nga madhështia e Perëndisë.Ndërsa të gjithë mrekulloheshin me gjithçka që kishte bërë, Jezui u tha dishepujve:
44. «Vëruni veshin mirë fjalëve që po ju them: Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve».
45. Por ata nuk i kuptuan këto fjalë. Kuptimi i tyre u mbeti i fshehur, kështu që nuk e morën vesh dhe kishin frikë ta pyesnin.
46. Mes dishepujve lindi pyetja se kush prej tyre ishte më i madhi.
47. Por Jezui, që i njihte mendimet e zemrës së tyre, mori një fëmijë dhe e mbajti pranë.
48. Atëherë u tha dishepujve: «Kush e pranon këtë fëmijë në emrin tim, më pranon mua dhe kush më pranon mua, pranon atë që më ka dërguar. Më i vogli ndër të gjithë ju, ai është më i madhi».