4. Kur mbaroi së foluri, i tha Simonit: «Shko drejt thellësisë e hidhi rrjetat për peshkim».
5. Simoni iu përgjigj: «Mësues, jemi munduar gjithë natën e nuk kemi zënë asgjë, po për hir të fjalës sate do t’i hedh rrjetat».
6. Si bënë kështu, kapën aq shumë peshk, saqë po u griseshin rrjetat.
7. Atëherë u bënë shenjë atyre që ishin në varkën tjetër që të vinin e t’i ndihmonin. Ata erdhën dhe të dyja varkat u mbushën aq shumë sa po fundoseshin.
8. Kur e pa këtë gjë, Simon Pjetri ra në gjunjë para Jezuit dhe tha: «O Zot, largohu prej meje, se jam njeri mëkatar».
9. Ai dhe të gjithë ata që ishin me të u çuditën nga sasia e madhe e peshkut që kishin zënë.
10. Aty ishin edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, që ishin të afërm të Simonit.Atëherë Jezui i tha Simonit: «Mos ki frikë, që tani do të bëhesh peshkatar njerëzish».
11. Si i nxorën varkat në breg, ata lanë gjithçka dhe shkuan pas Jezuit.
12. Ndërsa Jezui gjendej në një qytet, erdhi një burrë që e kishte mbuluar lebra. Kur e pa Jezuin, ra përmbys dhe iu lut: «O Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh».
13. Jezui shtriu dorën, e preku dhe i tha: «Dua. Pastrohu!». Dhe lebra e la menjëherë.