31. Jezui shkoi në Kafarnaum, në një qytet të Galilesë dhe po i mësonte njerëzit ditën e shtunë.
32. Ata mahniteshin nga mësimi i tij, se fliste me autoritet.
33. Në sinagogë gjendej një njeri që ishte i pushtuar nga shpirti i një demoni të ndyrë. Ai bërtiti me zë të lartë:
34. «Çfarë ke me ne, o Jezui i Nazaretit? Ke ardhur të na shkatërrosh? Unë e di kush je: ti je i Shenjti i Perëndisë».
35. Por Jezui e qortoi e i tha: «Hesht e dil prej tij!». Shpirti i ndyrë e përplasi njeriun në mes të turmës dhe doli prej tij pa e dëmtuar.
36. Të gjithë u mrekulluan dhe i thoshin njëri-tjetrit: «Ç’është kjo fjalë? Ai i urdhëron shpirtrat e ndyrë me pushtet e me fuqi dhe ata dalin».
37. Dhe për të u hap fjala kudo në ato rrethina.
38. Jezui u ngrit, doli nga sinagoga dhe shkoi në shtëpinë e Simonit. Vjehrra e Simonit ishte sëmurë me ethe të forta, prandaj iu lutën që ta shëronte.
39. Jezui u përkul mbi të, qortoi ethet dhe ato e lanë. Ajo u ngrit menjëherë dhe filloi t’u shërbente.
40. Në perëndim të diellit, të gjithë ata që kishin të sëmurë që vuanin nga sëmundje të ndryshme i sillnin te Jezui. Ai vendoste duart mbi secilin prej tyre dhe i shëronte.