30. Kur ishte në tryezë me ta, mori bukën, tha lutjen e bekimit, e theu dhe ua dha atyre.
31. Atëherë atyre iu hapën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej tyre.
32. Ata i thanë njëri-tjetrit: «A nuk na digjte zemra kur na fliste gjatë udhës dhe kur na shpjegonte Shkrimet e shenjta?».
33. Në atë çast u ngritën dhe shkuan në Jerusalem, ku gjetën të njëmbëdhjetët dhe të tjerët që ishin me ta dhe që po rrinin së bashku.
34. Ata thoshin: «Zoti është ngjallur me të vërtetë dhe i është shfaqur Simonit».
35. Atëherë dy dishepujt u treguan çfarë kishte ndodhur gjatë udhës dhe sesi u ishte bërë i njohur në thyerjen e bukës.
36. Ndërsa po flisnin për këto gjëra, Jezui qëndroi mes tyre dhe u tha: «Paqja me ju!».
37. Ata u trembën e i zuri frika duke menduar se po shihnin një shpirt.
38. Por ai u tha: «Përse keni frikë dhe përse lindin dyshime në zemrat tuaja?
39. Shikojini duart e mia dhe këmbët e mia. Jam unë. Prekmëni e shikoni. Shpirti nuk ka mish e kocka siç shihni se kam unë».
40. Dhe, pasi tha këto, u tregoi duart dhe këmbët.
41. Ndërsa ata ende nuk po besonin nga gëzimi dhe çuditeshin, Jezui u tha: «A keni ndonjë gjë për të ngrënë?».
42. Ata i dhanë një copë peshk të pjekur.