16. Ai do të vijë e do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve».Kur e dëgjuan këtë gjë, njerëzit thanë: «Larg qoftë!».
17. Por Jezui hodhi sytë drejt tyre dhe tha: «Ç’kuptim kanë këto fjalë të Shkrimit të shenjtë: Guri që ndërtuesit e hodhën tej, u bë guri i qoshes?
18. Kushdo që bie mbi atë gur, do të bëhet copë dhe, nëse ai gur bie mbi ndonjërin, do ta copëtojë».
19. Skribët dhe kryepriftërinjtë e kuptuan që Jezui e kishte thënë këtë shëmbëlltyrë kundër tyre, prandaj donin ta kapnin që në atë çast, por kishin frikë nga populli.
20. Dhe filluan ta vëzhgonin me kujdes Jezuin, prandaj i vunë spiunë që shtireshin sikur ishin njerëz të drejtë, me qëllim që ta zinin gabim në ndonjë fjalë dhe t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të qeveritarit.
21. Ata e pyetën: «Mësues, ne e dimë se flet dhe mëson drejt, se nuk ndikohesh nga njerëzit, por u mëson të tjerëve me vërtetësi udhën e Perëndisë.
22. A është e lejueshme t’i paguajmë taksa Cezarit, apo jo?».
23. Por Jezui e kuptoi dinakërinë e tyre dhe u tha:
24. «Më tregoni një monedhë. Figurën dhe mbishkrimin e kujt mban kjo monedhë?».Ata i thanë: «Të Cezarit».
25. Jezui u tha: «Atëherë, jepini Cezarit ç’është e Cezarit dhe Perëndisë ç’është e Perëndisë».
26. Kështu, ata nuk mundën ta zinin në fjalë përpara popullit dhe, të mrekulluar me përgjigjen e tij, heshtën.
27. Atëherë erdhën te Jezui disa saducenj. Këta thonë se nuk ka ngjallje,
28. prandaj e pyetën:«Mësues, Moisiu na ka lënë të shkruar: Nëse një njeriu i vdes vëllai dhe lë pas gruan pa fëmijë, ky duhet të martohet me gruan e ve për t’i dhënë trashëgimtarë të vëllait.
29. Na ishin shtatë vëllezër. I pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
30. I dyti