20. Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
21. Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
22. Është e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".
23. Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajshmëve.
24. Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
25. Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
26. Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
27. Në qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar",
28. më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
29. Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
30. Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
31. ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
32. Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t'i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.