11. A do t'i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t'ia lësh atij punën tënde?
12. A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
13. Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
14. Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
15. duke harruar që një këmbë mund t'i shtypë ose një kafshë e fushave mund t'i shkelë.
16. I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
17. sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
18. Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
19. A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
20. A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
21. Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
22. Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
23. Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
24. Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
25. Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.