19. Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.
20. Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
21. Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
22. Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
23. Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
24. sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
25. Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
26. Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
27. Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.