3. Ei tid etter døydde Elimelek, mannen til No’omi, og ho sat att med dei to sønene sine.
4. Dei gifte seg med moabittkvinner; den eine heitte Orpa og den andre Rut. Og dei budde der om lag ti år.
5. Så døydde dei òg, både Maklon og Kiljon, og No’omi sat att åleine etter at sønene og mannen var borte.
6. Då tok ho ut frå Moab med sonekonene sine og fór heim att. For medan ho var i Moab, hadde ho høyrt at Herren hadde teke seg av folket sitt og gjeve det brød.
7. Ho gav seg i veg frå den staden der ho hadde butt, og dei to sonekonene fylgde henne.Då dei var komne eit stykke på vegen heim til Juda,
8. sa No’omi til sonekonene sine: «Snu no og far heim att, kvar til si mor! Gjev Herren må vera trufast mot dykk, som de har vore mot dei døde og mot meg!
9. Gjev Herren må la dykk begge få mann og heim!» Så kyste ho dei. Då tok dei til å gråta
10. og sa til henne: «Nei, vi vil fylgja deg attende til folket ditt.»
11. Men No’omi sa: «Far heim att, døtrene mine! Kvifor vil de vera med meg? Har eg kanskje enno søner i vente som de kunne få til menn?
12. Snu og far heim att, døtrene mine! Eg er for gamal til å gifta meg att. Og om eg tenkte: Eg har enno von, ja, om eg alt i natt fekk ein mann og så fødde søner,
13. skulle så de venta til dei vart vaksne? Skulle de stengja dykk inne og leva utan menn? Nei, døtrene mine! Eg har inderleg vondt av dykk, no når Herrens hand har råma meg så hardt.»
14. Då tok dei til å gråta att, og Orpa kyste vermor si til avskil. Men Rut ville ikkje skiljast frå henne.