17. Sei oss kva du meiner: Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»
18. Men Jesus merka vondskapen deira og sa: «De hyklarar, kvifor set de meg på prøve?
19. Vis meg mynten som skatten skal betalast med.» Dei gav han ein denar.
20. «Kven sitt bilete og namn er dette?» spurde han.
21. «Keisarens,» svara dei. Då sa han til dei: «Så gjev då keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er.»
22. Då dei høyrde det, undra dei seg og gjekk sin veg.
23. Same dagen kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som seier at dei døde ikkje skal stå opp. Og dei la fram for han dette spørsmålet:
24. «Meister, Moses har sagt: Om ein mann døyr barnlaus, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta åt bror sin.
25. No var det ein gong sju brør hjå oss. Den eine gifte seg, men døydde ei tid etter; han hadde ikkje born og lét etter seg kona si til broren.
26. Det same hende med den andre og den tredje, ja, med alle sju.
27. Sist av alle døydde kvinna.
28. Når dei så står opp att, kven av dei sju skal då ha henne til kone? Alle har då vore gifte med henne.»
29. Jesus svara: «De fer vilt av di de ikkje kjenner skriftene og heller ikkje Guds makt.
30. For etter oppstoda er det ingen som gifter seg eller vert bortgifte; dei er som englane i himmelen.
31. Og at dei døde skal stå opp, har de ikkje lese kva Gud har tala til dykk om det når han seier:
32. Eg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud. Han er ikkje ein Gud for døde, men for levande.»
33. Då folket høyrde dette, vart dei fulle av undring over læra hans.
34. Då farisearane fekk høyra at Jesus hadde målbunde saddukearane, kom dei saman.