22. Då kom det ei kanaaneisk kvinne frå desse bygdene og ropa: «Herre, du Davids son, miskunna deg over meg! Dotter mi er ille plaga av ei vond ånd.»
23. Men han svara henne ikkje eit ord. Då gjekk læresveinane fram og bad han: «Gjer deg ferdig med henne; ho ropar etter oss.»
24. Men han svara: «Eg er ikkje send til andre enn dei bortkomne sauene i Israels-folket.»
25. Då kom ho og kasta seg ned for han og sa: «Herre, hjelp meg!»
26. Han svara: «Det er ikkje rett å ta brødet frå borna og kasta det til hundane.»
27. «Det er sant, Herre,» sa kvinna, «men hundane et då av dei bitane som fell frå bordet åt herrane deira.»