37. Dagen etter, då dei gjekk ned frå fjellet, kom ein stor folkehop imot han.
38. Best det var, ropa ein mann i flokken: «Meister, eg bed deg: Ta deg av son min, einaste son min!
39. Rett som det er, grip ei ånd han. Ho set i eit skrik og riv og slit i han så skummet står om munnen på han; ho tek mest livet av han før ho endeleg slepper han.
40. Eg bad læresveinane dine driva henne ut, men dei greidde det ikkje.»
41. Då sa Jesus: «Du vantruande og vrange ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk og halda ut med dykk? Kom hit med son din!»
42. Men før guten var komen fram til Jesus, kasta den vonde ånda han over ende og reiv og sleit i han. Då truga Jesus den ureine ånda og gjorde guten frisk, og gav han attende til faren.
43. Og alle var fulle av undring over Guds velde.Medan alle undra seg over det han hadde gjort, sa han til læresveinane:
44. «Legg merke til det eg no seier: Menneskesonen skal gjevast i hendene på menneske.»
45. Men dette skjøna dei ikkje. Det var løynt for dei, så dei ikkje fekk tak i det. Og dei våga ikkje å spørja han om det han hadde sagt.
46. Læresveinane tok til å tenkja på kven som var den største av dei.
47. Men Jesus skjøna kva for tankar dei gjekk med. Han tok eit lite barn, sette det attmed seg
48. og sa til dei: «Den som tek imot dette barnet i mitt namn, tek imot meg. Og den som tek imot meg, tek imot han som har sendt meg. For den som er minst av dykk alle, han er stor.»
49. Då greip Johannes ordet: «Meister, vi såg ein mann som dreiv ut vonde ånder i ditt namn, og vi prøvde å hindra han, sidan han ikkje er i lag med oss.»
50. Men Jesus svara: «De skal ikkje hindra han. For den som ikkje er imot dykk, er med dykk.»