33. Då mennene skulle skiljast med han, sa Peter til Jesus: «Meister, det er godt at vi er her. Lat oss byggja tre hytter, ei til deg, ei til Moses og ei til Elia» – han visste ikkje sjølv kva han sa.
34. Og medan han tala, kom det ei sky og skygde over dei, og dei vart redde då dei kom inn i skya.
35. Og or skya lydde ei røyst: «Dette er Son min, den utvalde. Høyr han!»
36. Men då røysta hadde lydt, var det ingen å sjå utan Jesus åleine. Læresveinane tagde med dette, og dei tala den gongen ikkje til nokon om det dei hadde sett.
37. Dagen etter, då dei gjekk ned frå fjellet, kom ein stor folkehop imot han.
38. Best det var, ropa ein mann i flokken: «Meister, eg bed deg: Ta deg av son min, einaste son min!
39. Rett som det er, grip ei ånd han. Ho set i eit skrik og riv og slit i han så skummet står om munnen på han; ho tek mest livet av han før ho endeleg slepper han.
40. Eg bad læresveinane dine driva henne ut, men dei greidde det ikkje.»
41. Då sa Jesus: «Du vantruande og vrange ætt! Kor lenge skal eg vera hjå dykk og halda ut med dykk? Kom hit med son din!»
42. Men før guten var komen fram til Jesus, kasta den vonde ånda han over ende og reiv og sleit i han. Då truga Jesus den ureine ånda og gjorde guten frisk, og gav han attende til faren.
43. Og alle var fulle av undring over Guds velde.Medan alle undra seg over det han hadde gjort, sa han til læresveinane:
44. «Legg merke til det eg no seier: Menneskesonen skal gjevast i hendene på menneske.»
45. Men dette skjøna dei ikkje. Det var løynt for dei, så dei ikkje fekk tak i det. Og dei våga ikkje å spørja han om det han hadde sagt.
46. Læresveinane tok til å tenkja på kven som var den største av dei.
47. Men Jesus skjøna kva for tankar dei gjekk med. Han tok eit lite barn, sette det attmed seg