6. Noko fall på steingrunn, og det visna med same det rann opp, av di det ikkje fekk væte.
7. Noko fall mellom klunger, og klungeren voks opp saman med kornet og kjøvde det.
8. Men noko fall i god jord, og det voks opp og gav grøde, heile hundre foll.» Då han hadde sagt dette, ropa han ut: «Den som har øyro å høyra med, han høyre!»
9. Sidan spurde læresveinane han kva denne likninga skulle tyda.
10. Han svara: «Dykk er det gjeve å kjenna løyndomane om Guds rike. Men dei andre får det i likningar, så dei skal sjå, men ikkje skilja, og høyra, men ikkje skjøna.
11. Likninga tyder: Såkornet er Guds ord.
12. Dei attmed vegen er dei som høyrer ordet; men så kjem djevelen og tek det bort frå hjarta deira, så dei ikkje skal tru og verta frelste.
13. Dei på steingrunn er dei som tek imot ordet med glede når dei høyrer det. Men dei har ikkje rot; dei trur til ei tid, men når dei vert sette på prøve, fell dei frå.
14. Det som fall mellom klunger, er dei som høyrer ordet, men på vegen gjennom livet vert dei kjøvde av suter og rikdom og nytingar, så dei ikkje ber fullmogen grøde.
15. Men det i den gode jorda, det er dei som høyrer ordet og tek vare på det i eit vent og godt hjarta, så dei held ut og ber grøde.
16. Ingen kveikjer eit ljos og gøymer det under eit kar eller set det under ei seng; nei, han set det i ein stake, så dei som kjem inn, kan sjå ljoset.