32. Då sa dei til einannan: «Brann ikkje hjarto våre i oss då han tala til oss på vegen og lét opp skriftene for oss?»
33. Og dei tok ut med ein gong og gjekk attende til Jerusalem. Der fann dei alle elleve og venene deira samla,
34. og desse sa: «Herren er sanneleg oppstaden og har synt seg for Simon.»
35. Då fortalde dei to om det som hadde hendt på vegen, og korleis dei hadde kjent han att då han braut brødet.
36. Medan dei tala om dette, stod Jesus midt imellom dei og sa: «Fred vere med dykk!»
37. Dei stokk til og vart redde, for dei trudde det var ei ånd dei såg.
38. Men han sa til dei: «Kvifor er de så redde, og kvifor vaknar det tvil i dykk?
39. Sjå hendene og føtene mine; det er eg. Ta på meg og sjå! Ei ånd har ikkje kjøt og bein, som de ser at eg har.»
40. Så synte han dei hendene og føtene sine.
41. Då dei endå ikkje kunne tru for glede, men berre undra seg, sa han: «Har de noko etande her?»
42. Dei gav han eit stykke steikt fisk,
43. og han tok det og åt medan dei såg på.
44. Så sa han til dei: «Dette var det eg tala til dykk om medan eg endå var i lag med dykk, at det måtte oppfyllast, alt det som er skrive om meg i Moselova, hjå profetane og i Salmane.»
45. Så opna han for tankane deira, så dei kunne skjøna skriftene,
46. og sa til dei: «Så står det skrive: Kristus skal lida og stå opp frå dei døde tredje dagen,
47. og i hans namn skal omvending og syndsforlating forkynnast for alle folkeslag; de skal ta til i Jerusalem.
48. De er vitne om dette.
49. Eg sender over dykk det som Far min har lova. Men de skal halda dykk i byen til de vert budde med kraft frå det høge.»