37. og sidan hadde ho vore enkje; og no var ho åttifire år. Ho var aldri borte frå templet, men tente Gud i faste og bøn natt og dag.
38. I denne stunda kom ho fram og lova Gud; og ho tala om barnet til alle som venta på frelse for Jerusalem.
39. Då dei hadde gjort alt som var føreskrive i Herrens lov, fór dei attende til Galilea, til heimbyen Nasaret.
40. Og guten voks og vart sterk; han vart fylt av visdom, og Guds nåde var over han.
41. Kvart år fór foreldra åt Jesus til Jerusalem for å halda påske.
42. Og då han var tolv år, drog dei som vanleg dit opp til høgtida.
43. Men då høgtidsdagane var til ende og dei skulle fara heim, vart Jesus-barnet verande att i Jerusalem, og foreldra hans la ikkje merke til det.
44. Dei tenkte han var med i ferdafylgjet, og fór ei dagsreis fram og leita etter han mellom skyldfolk og kjenningar.
45. Som dei no ikkje fann han, fór dei attende til Jerusalem og leita etter han der.
46. Tre dagar etter fann dei han i templet. Der sat han midt imellom lærarane og lydde på dei og spurde dei.
47. Og alle som høyrde på han, undra seg over kor vitug han var og kor godt han svara.
48. Då foreldra fekk sjå han, vart dei mest frå seg av undring, og mor hans sa: «Korleis kunne du gjera dette mot oss, barnet mitt? Far din og eg har leita etter deg og vore så redde.»
49. Men han svara: «Kvifor leita de etter meg? Visste de ikkje at eg lyt vera i huset åt Far min?»
50. Men dei skjøna ikkje kva han meinte med dette.