20. Og gjætarane vende attende, medan dei lova og prisa Gud for det dei hadde høyrt og sett; alt var så som det hadde vorte sagt dei.
21. Då åtte dagar var lidne og han skulle omskjerast, kalla dei han Jesus; det var det namnet engelen hadde nemnt før han var komen i mors liv.
22. Då reinsingstida som Moselova føreskriv, var til ende, tok dei han med seg opp til Jerusalem. Dei ville bera han fram for Herren.
23. For det står skrive i Herrens lov: Alt fyrstefødt av hankjønn skal helgast til Herren.
24. Dei ville òg bera fram det offeret som er fastsett i Herrens lov: eit par turtelduer eller to dueungar.
25. I Jerusalem var det då ein mann som heitte Simeon; han var ein rettvis og gudleg mann som venta på Israels trøyst. Den Heilage Ande var over han,
26. og Anden hadde late han få vita at han ikkje skulle døy før han hadde fått sjå den Herren hadde salva.
27. No kom han opp til templet; det var Anden som dreiv han. Og då foreldra kom med Jesus-barnet for å gjera med det som skikk og bruk var etter lova,
28. tok Simeon barnet i armane sine, lova Gud og sa:
29. Herre, no lèt du tenaren din ¬fara herifrå i fred,etter ditt ord.
30. For augo mine har sett di frelse,
31. som du har skipa til ¬for alle folks åsyn,
32. eit ljos til openberring ¬for heidninganeog til ære for Israel, folket ditt.
33. Far hans og mor hans undra seg over det som vart sagt om han.
34. Og Simeon velsigna dei og sa til Maria, mor hans: «Sjå, han er sett til fall og oppreising for mange i Israel, og til eit teikn som vert motsagt.
35. Såleis skal dei tankar mange hyser i hjarta, koma fram i dagen. Men gjennom di sjel skal det òg gå eit sverd.»