32. Dei to gjekk av stad, og fann det så som han hadde sagt.
33. Då dei løyste folen, spurde dei som åtte han: «Kvifor løyser de folen?»
34. Dei svara: «Herren har bruk for han.»
35. Så leidde dei folen til Jesus, la kappene sine på han og lét Jesus setja seg oppå.
36. Og der han reid fram, breidde folket kappene sine ut på vegen.
37. Då han kom bort imot den staden der det ber ned frå Oljeberget, tok heile læresveinflokken, glade som dei var, til å lova Gud med høg røyst for alle dei mektige gjerningane dei hadde sett. Dei ropa:
38. «Velsigna i Herrens namnvere kongen, han som kjem!Fred i himmelenog ære i det høgste!»
39. Nokre farisearar som var med i folkemengda, sa til han: «Meister, tal læresveinane dine til rettes!»
40. Men han svara: «Eg seier dykk: Dersom dei teier, skal steinane ropa.»
41. Då Jesus kom nærare og såg byen, gret han over han
42. og sa: «Hadde du berre visst, du òg, på denne dagen kva som tener til din fred! Men no er det dult for augo dine.
43. Det skal koma dagar då fiendane dine kastar opp ein voll rundt deg, kringset deg og trengjer deg frå alle kantar.
44. Dei skal slå deg til jorda, og folket ditt med deg, og det skal ikkje liggja att stein på stein i deg, fordi du ikkje skjøna di gjestings tid.»