14. Då han hadde sett alt over styr, vart det uår og svolt i landet, og han tok til å lida naud.
15. Så gjekk han til ein av mennene der i landet og bad om arbeid, og mannen sende han ut på markene sine; der skulle han gjæta svin.
16. Han ynskte berre å få metta seg med dei skolmane som grisane åt, for ingen gav han noko.
17. Då gjekk han i seg sjølv og sa: «Kor mange leigekarar heime hjå far min har ikkje fullt opp av mat, og her går eg og svelt i hel!
18. Eg vil ta i veg og gå heim til far min og seia: Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg.
19. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger. Men lat meg få vera som ein av leigekarane dine.»
20. Så tok han i veg og gjekk heim til far sin. Medan han endå var langt borte, fekk faren sjå han, og han ynkast inderleg. Han sprang imot han, kasta seg om halsen på han og kyste han.
21. Då sa sonen: «Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger.»
22. Men faren sa til tenarane: «Skunda dykk! Finn fram dei beste kleda og ha på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene.
23. Hent så gjøkalven og slakt han, og lat oss halda måltid og vera glade.