40. Uvituge menneske! Han som har skapt det som er utvendes, har ikkje han skapt det som er innvendes òg?
41. Gjev heller dei fattige det som inni er, og sjå, då vert alt reint for dykk.
42. Men ve dykk, farisearar! De gjev tiend av mynte, kryddeplanter og alle slag grønsaker, men bryr dykk ikkje om rettferd og kjærleik til Gud. Dette skulle gjerast, og det andre ikkje latast ugjort.
43. Ve dykk, farisearar! De elskar å sitja fremst i synagogene og vil gjerne at folk skal helsa dykk på torget.
44. Ve dykk! De liknar graver som ikkje lenger er synlege; folk går på dei og veit ikkje av det.»
45. Då tok ein av dei lovkunnige til ords og sa: «Meister, når du seier slikt, krenkjer du oss òg.»