14. Det var berre Levi-ætta Moses ikkje gav noko odelsland. Eldoffera åt Herren, Israels Gud, er deira odel, som han hadde lova dei.
15. Fyrst lét Moses Rubens-sønene få sin del, ætt for ætt.
16. Dei fekk landet frå Aroer, som ligg ut mot Arnon-dalen, og byen midt i dalen, heile høgsletta til Medeba,
17. Hesjbon og alle byane på sletta: Dibon, Bamot-Ba’al, Bet-Ba’al-Meon,
18. Jahsa, Kedemot, Mefa’at,
19. Kirjatajim, Sibma, Seret-Hasjahar på fjellet i dalen,
20. Bet-Peor, Pisga-liene og Bet-Jesjimot,
21. og alle dei andre byane på høgsletta, heile riket åt amorittkongen Sihon, som styrte i Hesjbon. Moses slo både han og midjanitthovdingane Evi, Rekem, Sjur, Hur og Reba, fyrstar som stod under Sihon og budde der i landet.
22. Mellom dei falne var òg Bileam Beorsson, spåmannen som israelittane drap med sverd.
23. Jordan var grensa for landet åt Rubens-sønene. Dette var det landet Rubens-sønene fekk, ætt for ætt, til odel og eige med dei byar og landsbyar som høyrde til.
24. Så lét Moses Gads-ætta, Gads-sønene, få sin del, ætt for ætt.
25. Det dei fekk, var Jaser, alle byane i Gilead og halvparten av ammonittlandet heilt til Aroer, som ligg midt for Rabba.
26. Landet deira nådde frå Hesjbon til Ramat-Hammispe og Betonim og frå Mahanajim til Debir-bygda.
27. Nede i dalen fekk dei Bet-Haram, Bet-Nimra, Sukkot og Safon, det som var att av riket åt Sihon, kongen i Hesjbon. Alt dette låg på austsida av Jordan, og grensa fylgde Jordan heilt opp til sørenden av Gennesaret-sjøen.