4. Kunne du ikkje ha halde på jorda di? Ho var då di. Og når du så hadde selt, rådde du ikkje sjølv over pengane? Korleis kunne du finna på å gjera dette? Det er ikkje menneske du har loge for, men Gud.»
5. Då Ananias høyrde det, seig han saman og døydde. Og det kom redsle over alle som høyrde om det.
6. Nokre unge menn kom og sveipte inn liket. Så bar dei han ut og gravla han.
7. Ikring tre timar seinare kom kona hans inn; ho visste ikkje kva som hadde hendt.
8. Peter spurde henne: «Var dette alt de fekk for jorda?» «Ja,» svara ho, «det var alt.»
9. Då sa Peter til henne: «Korleis kunne de verta samde om å freista Herrens Ande? Høyr, utanfor døra kjem dei som har gravlagt mannen din, og no skal dei bera deg ut.»
10. Og straks seig ho saman ved føtene hans og døydde. Dei unge mennene kom inn og fann henne livlaus, og dei bar henne ut og gravla henne attmed mannen hennar.
11. Og det kom stor otte over heile kyrkjelyden og alle som høyrde om det.
12. Mange var dei teikn og under apostlane fekk makt til å gjera mellom folket. Og alle dei truande heldt saman og møttest i Salomos bogegang.
13. Ingen annan våga å vera saman med dei; men folket sette dei høgt.
14. Fleire og fleire trudde på Herren og vart lagde til kyrkjelyden, menn og kvinner i stor mengd.
15. Dei bar til og med sjuke ut på gatene og la dei på senger og bårer, så i alle fall skuggen av Peter kunne falla på dei når han gjekk framom.
16. Jamvel frå byane kring Jerusalem kom det folk i mengd som bar med seg sjuke og slike som var plaga av ureine ånder, og alle vart lækte.
17. Då greip øvstepresten inn, han og alle som heldt med han, det er saddukearpartiet. Arge og sinte som dei var,
18. greip dei apostlane og kasta dei i byfengslet.