8. Det greidde vi så vidt å sigla rundt og kom til ein stad som dei kallar Godhamn, ikkje langt frå ein by som heiter Lasea.
9. No hadde det gått lang tid, og det var ikkje lenger trygt å ferdast på sjøen, for det leid alt over fastedagen. Difor åtvara Paulus dei
10. og sa: «Godt folk, eg ser at det er vågsamt å fara lenger, og at vi kan koma til å missa ikkje berre skip og last, men livet med.»
11. Men offiseren trudde meir på kapteinen og skipsreiaren enn på det Paulus sa.
12. Og sidan det var ei ulagleg hamn for vinterlægje, heldt dei fleste på at dei skulle sigla ut derifrå og freista å nå Føniks og liggja der vinteren over. Denne hamna på Kreta vender mot sørvest og nordvest.
13. Då det så tok til å blåsa litt frå sør, tenkte dei at dei kunne fullføra planen; dei letta anker og siglde langs Kreta nær land.
14. Men det var ikkje lenge før det kom ein kvervelvind kastande inne frå øya, nordaust-vinden som dei kallar han.
15. Skipet vart rive med; det var ikkje råd å halda det opp mot vinden, så vi gav opp og lét oss driva.
16. Då vi kom i livd av ei lita øy som heiter Klauda, var det så vidt vi greidde å berga skipsbåten.
17. Etter at dei hadde fått han om bord, tok dei til naudhjelp og surra skipet med tog. No var dei redde at dei kunne driva av mot Syrtebukta; difor lét dei drivankeret gå, og såleis dreiv dei.
18. Men stormen heldt fram med ofse, og dagen etter tok dei til å hiva lasta på sjøen.
19. Tredje dagen kasta dei med eigne hender skipsutstyret over bord.
20. På mange dagar hadde korkje sol eller stjerner vore å sjå, og då det harde uveret heldt fram, miste vi all von om berging.