1. Høyr, Israel! I dag skal du gå over Jordan, koma inn i landet og driva bort folkeslag som er større og sterkare enn du, og som har store byar med himmelhøge festningsmurar.
2. Der er anakittane, som du kjenner, eit stort og høgvakse folk. Om dei har du høyrt det ordet: «Kven kan stå seg mot anakittane?»
3. Men i dag skal du vita at Herren din Gud, som går føre deg som ein øydande eld, han skal rydja dei ut. Han skal kua dei for deg, så du på kort tid kan driva dei bort og gjera ende på dei, som Herren har sagt deg.
4. Når Herren din Gud driv dei ut for deg, må du ikkje tenkja som så: «Det er på grunn av mi eiga rettferd at Herren har late meg koma inn i dette landet og leggja det under meg.» Nei, Herren driv desse folkeslaga ut fordi dei er så gudlause.
5. Det er ikkje fordi du er rettferdig og ærleg at du kjem inn i landet deira. Men Herren din Gud driv desse folkeslaga ut for deg fordi dei er gudlause, og fordi Herren vil halda den lovnaden han med eid gav fedrane dine, Abraham, Isak og Jakob.
6. Så skal du då vita at det ikkje er på grunn av di rettferd Herren din Gud lèt deg vinna dette gode landet. For du er eit stridlyndt folk.
7. Kom i hug og gløym ikkje korleis du gjorde Herren din Gud harm i øydemarka. Heilt frå den dagen de gjekk ut or Egypt, og til de kom hit, har de sett dykk opp mot Herren.
8. Alt ved Horeb harma de Herren. Han vart så vreid at han ville gjera ende på dykk.
9. Det var den gongen eg gjekk opp på fjellet og skulle ta imot steintavlene, tavlene som tilhøyrer den pakta Herren hadde gjort med dykk. Eg var på fjellet i førti dagar og førti netter og smaka korkje mat eller drikke.
10. Herren gav meg dei to steintavlene. Dei hadde Gud sjølv skrive på med fingeren sin, og der stod alle dei orda som Herren hadde tala til dykk ut or elden, på fjellet, den dagen de var samla.
11. Då dei førti dagane og nettene var lidne, gav Herren meg dei to steintavlene, pakttavlene.
12. Og Herren sa til meg: «Stå opp og skunda deg ned herifrå! Folket ditt, som du førte ut or Egypt, har bore seg ille åt. Dei har vore snare til å vika av frå den vegen eg baud dei å gå. Dei har støypt seg eit gudebilete.
13. Eg har sett kor stridlyndt det er, dette folket,» sa Herren.
14. «Lat meg vera i fred, så vil eg gjera ende på dei og stryka ut namnet deira under himmelen. Og eg vil gjera deg til eit folk som er større og sterkare enn dei.»
15. Så snudde eg meg og gjekk ned av fjellet, som stod i ljos loge, og dei to pakttavlene hadde eg i hendene.
16. Då fekk eg sjå at de hadde synda mot Herren dykkar Gud og laga dykk ein støypt kalv. De hadde vore snare til å vika av frå den vegen Herren hadde sagt de skulle gå.