17. Staseleg er ¬hans fyrstefødde okse,han har horn som ein villokse;med dei stangar han folkaheilt til verdsens endar.Dette er Efraims store hærar,dette er Manasses sterke hop.
18. Om Sebulon sa han:Gled deg, Sebulon, ¬når du dreg ut,gled deg, Jissakar, i dine telt!
19. Dei bed ættene koma til fjellet;der ber dei fram dei rette offer.Dei syg til seg rikdom frå havetog skattar gøymde i sanden.
20. Om Gad sa han:Lova vere han ¬som lèt Gad få rom!Han legg seg på lur som ei løveog riv sund både arm og hovud.
21. Han såg seg ut den beste delen;der fekk han lut ¬som ein høgvørd førardå hovdingane i folket møttest.Og saman med Israel ¬gjorde handet som er rett for Herren,det han har fastsett.
22. Om Dan sa han:Dan er ein løveungesom spring fram frå Basan.
23. Om Naftali sa han:Naftali er metta ¬med Herrens velviljeog fylt av hans velsigning.Han tek land i vest og sør.
24. Om Asjer sa han:Mest velsigna av søner er Asjer.Han skal vera ¬den kjæraste mellom brørneog duppa foten i olje.
25. Dine bommar skal vera ¬av jern og bronse;som dine dagar er, ¬skal din styrke vera.
26. Det finst ingen som Gud, ¬Jesjurun.Han fer deg til hjelp ¬over himmelenog rid i sitt velde på skyene.
27. Ein bustad ¬er den eldgamle Gud,her nede er hans evige armar.Han driv bort for deg fiendenog seier: «Ryd ut!»
28. Så bur Israel trygt,Jakobs kjelde har fredi eit land med korn og vin,der dogga dryp frå himmelen.