18. Berget, ditt opphav, ¬ansa du ikkje,du gløymde Gud ¬som fødde deg.
19. Då Herren såg det, ¬støytte han dei bort,for hans søner og døtrer ¬hadde krenkt han.
20. Han sa: ¬Eg vil løyna mitt åsyn for deiog sjå korleis det går dei til sist;for dei er ei rangsnudd ætt,born som ein aldri kan lita på.
21. Dei eggja meg ¬med sine avgudar,med gagnlause gudar ¬harma dei meg.Så vil eg eggja dei med eit ufolk,krenkja dei med eit uvitug folk.
22. For i min vreide ¬har eg kveikt ein eld,han brenn til djupaste dødsriket.Han øyder jorda ¬og hennar grødeog set grunnvollen ¬under fjella i brann.
23. Eg hopar opp ulukker over deiog brukar alle mine piler ¬mot dei.
24. Kraftlause vert dei av svolt,dei tærest av pest og farleg sott.Så sender eg mot dei ¬villdyrtennerog eiter av ormar ¬som kryp på jorda.
25. Sverdet skal herja på gata,redsle inne i kammera.Gutar og jenter vert rivne bort,spedbarn og gråhåra mann.
26. Eg tenkte eg skulle knusa dei,rydja ut deira minne ¬mellom folk.
27. Men eg ottast at fiendane ¬skulle krenkja meg,at deira motstandarar ¬ville mistyda det og seia:«Det er vår hand som er sterk;det var ikkje Herren ¬som gjorde dette.»