7. Då David og Abisjai kom bort til hæren om natta, fekk dei sjå at Saul låg og sov midt i leiren. Spydet hans var stukke ned i jorda attmed hovudet hans, og Abner og krigsfolket låg rundt ikring han.
8. Abisjai sa til David: «I dag har Gud gjeve fienden din i di hand. Lat meg få renna spydet gjennom han og ned i jorda! Ein støyt er nok; meir trengst ikkje.»
9. Men David svara: «Drep han ikkje! Kven kan ustraffa leggja hand på den som Herren har salva?»
10. Og han heldt fram: «Så sant Herren lever: Herren skal sjølv slå han, anten no timen hans kjem, så han døyr, eller han dreg i hærferd og fell.
11. Herren fri meg frå å leggja hand på den han har salva! Men ta spydet som står attmed hovudet hans, og vasskrukka, og lat oss gå vår veg!»
12. Så tok David spydet og vasskrukka attmed hovudet til Saul, og dei gjekk sin veg. Ingen såg det, ingen merka det, og ingen vakna. Alle sov, for Herren hadde late ein tung svevn koma over dei.
13. Sidan gjekk David over til den andre sida av dalen og stod på ein fjellknaus langt borte. Det var eit godt stykke veg mellom dei.
14. Han ropa til hæren og til Abner Nersson: «Høyrer du meg, Abner?» Abner svara: «Kven er du som ropar hit over til kongen?»
15. David sa til Abner: «Du er ein mann som det ikkje finst maken til i Israel. Kvifor har du då ikkje halde vakt over herren din, kongen? Det har vore ein mann inne og vilja drepa kongen, herren din.
16. Det er ikkje bra, det du har gjort. Så sant Herren lever: De skulle døy alle saman, fordi de ikkje heldt vakt over herren dykkar, over han som Herren har salva. Sjå, her er spydet og vasskrukka til kongen! Dei stod attmed hovudet hans.»
17. Saul kjende att målet til David og ropa: «Er det ditt mål eg høyrer, David, son min?» David svara: «Ja, herre konge.»
18. Og han heldt fram: «Kvifor forfylgjer du tenaren din, herre? Kva gale har eg gjort? Kva vondt finn du hjå meg?
19. Høyr no, herre konge, kva tenaren din seier: Er det Herren som har eggja deg opp imot meg, så lat han få kjenna angen av offer. Men er det menneske, skal dei vera forbanna for Herrens åsyn, fordi dei no driv meg bort, så eg ikkje får bu i Herrens eige land, og seier: Gå din veg, og dyrk andre gudar!
20. Lat ikkje blodet mitt væta jorda langt borte frå Herrens åsyn! For Israels konge har drege ut og leitar etter ei loppe, som dei jagar rapphøner i heiane.»
21. Då sa Saul: «Eg har gjort urett. Kom heim att, David, son min! Eg skal ikkje gjera deg noko vondt meir sidan du sette livet mitt så høgt i dag. No ser eg at eg har bore meg uvitug åt og fare fælande vilt.»
22. David svara: «Sjå her er spydet ditt, konge! Lat ein av mennene dine koma over og henta det!