15. Då sa farbroren: «Fortel meg kva Samuel sa til dykk.»
16. Saul svara: «Han fortalde oss at eselhoppene var komne til rettes.» Men det som Samuel hadde sagt om kongedømet, nemnde han ikkje for farbroren.
17. Sidan kalla Samuel folket saman til Herren, i Mispa.
18. Der sa han til israelittane: «Så seier Herren, Israels Gud: Eg førte Israel opp frå Egypt og fria dykk frå egyptarveldet og frå alle dei andre rika som trælka dykk.
19. Men no har de vraka dykkar Gud, han som berga dykk ut or all naud og fare, og sagt: Nei, du skal setja ein konge over oss! – Stig no fram for Herrens åsyn, ætt for ætt og ættgrein for ættgrein!»
20. Så lét Samuel alle Israels ætter stiga fram, og med loddkasting vart Benjamins-ætta utteken.
21. Så lét han Benjamins-ætta koma fram, grein for grein, og Matri-greina vart utteken. Sidan fall loddet på Saul, son til Kisj. Dei leita etter han, men kunne ikkje finna han.
22. Då vende dei seg til Herren att og spurde: «Er mannen komen hit?» Herren svara: «Han har gøymt seg mellom føringsvognene.»
23. Dei sprang og henta han der, og han steig fram midt i folkemengda. Han var eit hovud høgare enn alle andre.
24. Og Samuel sa til folket: «Her ser de han som Herren har valt ut! Det finst ikkje hans like i heile folket.» Då jubla heile folkemengda og sa: «Leve kongen!»
25. Så kunngjorde Samuel kongelova for folket. Han skreiv henne opp i ei bok, som han la ned for Herrens åsyn. Sidan bad han farvel med folket, og dei fór heim, kvar til sitt.
26. Saul fór òg heim til Gibea, og med han fylgde det nokre stridsmenn, som Gud hadde skote det i hugen på.
27. Men nokre gudlause menn sa: «Kva hjelp kan denne mannen gje oss?» Og dei vanvørde han og kom ikkje med hyllingsgåve til han. Men han lest ikkje merka det.