5. Så spurde han: «Kjenner de Laban, son til Nakor?» Dei svara: «Ja, det gjer vi.»
6. «Står det bra til med han?» spurde Jakob. «Ja, det gjer det,» svara dei. «Sjå, der kjem Rakel, dotter hans, med småfeet!»
7. Då sa han: «Sola står enno høgt. Det er for tidleg å samla buskapen. Lat småfeet få drikka, og gå så og gjæt!»
8. «Nei,» svara dei, «det kan vi ikkje før alle flokkane er samla, og gjætarane har velt steinen av brunnen. Då skal vi gje småfeet vatn.»
9. Medan han endå stod og tala med dei, kom Rakel med buskapen åt faren; for det var ho som gjætte.
10. Då Jakob fekk sjå Rakel, dotter til Laban, morbror sin, og småfeet hans, gjekk han fram, velte steinen av brunnen og lét buskapen til morbroren få drikka.
11. Så kyste han Rakel, og gråten tok han.
12. Jakob fortalde henne at han var i slekt med far hennar, og at han var son til Rebekka. Då sprang Rakel heim og sa dette til far sin.
13. Med det same Laban fekk høyra om Jakob, systerson sin, sprang han imot han, slo armane kring han, kyste han og tok han med seg heim. Og Jakob fortalde han alt det som hadde hendt.
14. Då sa Laban til han: «Sanneleg er vi same folket!» Så vart Jakob verande hjå han ein månads tid