5. Rebekka lydde på medan Isak tala til Esau, son sin. Så gjekk Esau ut i marka og ville skyta noko vilt og ha med seg heim.
6. Då sa Rebekka til Jakob, son sin: «Høyr her! Eg høyrde at far din tala til Esau og sa:
7. Kom heim med noko vilt, lag ein god rett og lat meg eta, så vil eg velsigna deg for Herrens åsyn før eg døyr!
8. Lyd no meg, guten min, og gjer det eg byd deg!
9. Gå bort til småfeet og henta to fine kje, så skal eg laga ein god rett åt far din av det slaget han likar.
10. Den skal du bera inn til far din, så han kan eta og velsigna deg før han døyr.»
11. Då sa Jakob til mor si: «Du veit Esau, bror min, er loden, og eg er snau.
12. Kanskje far kjenner på meg. Så trur han at eg vil halda han for narr, og eg fører forbanning over meg i staden for velsigning.»
13. «Den forbanninga skal eg ta på meg, guten min,» sa mora. «Berre lyd meg, du, og gå og henta kjeungane!»
14. Så gjekk han etter kjea og kom til mor si med dei. Ho laga ein god rett av det slaget faren lika.
15. Og Rebekka fann fram staskleda åt Esau, eldste son sin – ho hadde dei inne hjå seg – og lét Jakob, yngste sonen, ta dei på seg.
16. Og skinna av kjeungane hadde ho på hendene og halsen hans, der han var snau.
17. Så gav ho Jakob, guten sin, den gode retten og brødet som ho hadde stelt til.
18. Han gjekk inn til far sin med det og sa: «Far!» «Ja,» sa han, «kven er du, guten min?»
19. Då svara Jakob: «Eg er Esau, eldste son din. Eg har gjort som du bad meg. Set deg no opp og et av viltet eg har skote, så du kan velsigna meg!»
20. Isak sa til son sin: «Korleis kunne du finna det så snøgt, guten min?» Han svara: «Herren din Gud sende det imot meg.»
21. Då sa Isak til Jakob: «Kom hit, guten min, og lat meg få kjenna på deg om du er Esau, son min, eller ikkje!»
22. Så gjekk Jakob bort til far sin, og han kjende på han og sa: «Det er målet hans Jakob, men hendene hans Esau.»
23. Isak kjende han ikkje; for hendene hans var lodne som hendene åt Esau, bror hans. Og han velsigna han.