34. Då Esau høyrde dei orda av far sin, sette han i eit høgt og hjarteskjerande skrik og sa: «Velsigna meg òg, far!»
35. Men han svara: «Bror din kom med svik og tok velsigninga som du skulle ha.»
36. Då sa Esau: «Med rette har han fått namnet Jakob; for no har han lurt meg to gonger. Fyrst tok han odelen min, og no har han teke velsigninga med.» Så sa han: «Har du ikkje ei velsigning til meg òg?»
37. Då tok Isak til ords og sa til Esau: «Eg har sett han til herre over deg, og alle brørne hans har eg gjort til trælane hans. Med korn og vin har eg sytt for han. Kva kan eg så gjera for deg, son min?»
38. Esau svara: «Har du berre denne eine velsigninga, far? Velsigna meg òg, far!» Og Esau gret høgt.
39. Då tok Isak til ords att og sa:«Langt borte ¬frå den grøderike jordskal din bustad veraog utan dogg frå himmelen.
40. Av sverdet ditt skal du leva,og bror din lyt du tena.Men når du ein gong ¬slit deg laus,skal du riva åket hans ¬av nakken din.»
41. Esau la Jakob for hat fordi far hans hadde velsigna han. Og Esau sa med seg sjølv: «Snart kjem den tid då vi lyt syrgja over far. Då skal eg drepa Jakob, bror min.»
42. Då Rebekka fekk vita kva Esau, eldste son hennar, hadde sagt, sende ho bod etter Jakob, yngste son sin, og sa til han: «Høyr her! Esau, bror din, vil hemna seg på deg og drepa deg.
43. Lyd no meg, guten min! Gjer deg ferdig og røm til Laban, bror min, i Karan!
44. Ver hjå han ei tid, til harmen har gått av bror din,
45. til vreiden hans har vendt seg frå deg, og han har gløymt det du gjorde mot han! Då skal eg senda bod og henta deg heim att. Kvifor skulle eg missa dykk begge på ein og same dagen?»
46. Rebekka sa til Isak: «Eg er lei av livet for desse hetittkvinnene skuld. Skulle no Jakob òg ta seg ei slik hetittjente til kone, ei av døtrene i landet, kva skal eg då leva for?»