22. Men då fostera støytte til kvarandre i livet hennar, sa ho: «Når så er, kvifor har då dette hendt meg?» Og ho gjekk og spurde Herren til råds.
23. Herren sa til henne:«To folkeslag er det i livet ditt,to folk skal skiljast ¬alt frå mors liv.Det eine vert sterkare ¬enn det andre,den eldste skal tena den ¬yngste.»
24. Då tida kom at ho skulle føda, sjå, då var det tvillingar i livet hennar.
25. Den som kom fyrst, var raud, og loden som ein fell over heile kroppen. Han kalla dei Esau.
26. Så kom broren; og han heldt Esau i hælen med handa. Difor kalla dei han Jakob. Isak var seksti år gamal då dei vart fødde.
27. Då gutane voks opp, vart Esau ein glup jeger, som heldt til i skog og mark. Jakob var ein fredeleg kar, som budde i telt.
28. Isak heldt mest av Esau, for han ville gjerne ha vilt; men Rebekka var gladast i Jakob.
29. Ein gong heldt Jakob på å koka ein velling. Då kom Esau heim frå marka, trøytt og svolten.
30. Han sa til Jakob: «Lat meg få setja til livs noko av det raude du har der; eg er heilt utmødd.» Difor kalla dei han Edom.
31. Men Jakob sa: «Du må fyrst selja meg odelsretten din!»
32. Esau svara: «Du ser eg held på å døy av svolt! Kva skal eg då med odelsretten?»
33. Jakob sa: «Gjer fyrst eiden på det!» Så gjorde han eiden og selde odelsretten sin til Jakob.