18. Ho svara: «Drikk, herre!» og ho skunda seg og tok krukka ned i handa og lét han drikka.
19. Då han hadde drukke seg utyrst, sa ho: «Eg skal henta vatn til kamelane dine òg, så dei kan sløkkja torsten.»
20. Og ho skunda seg og tømde krukka i troa. Så sprang ho bort til brunnen att etter vatn og brynte alle kamelane hans.
21. Mannen stod tagal og såg på henne. Han ville vita om Herren hadde late ferda hans lukkast eller ikkje.
22. Då kamelane hadde drukke, tok mannen fram ein gullring som vog ein halv sekel, og to armband av gull til henne; dei vog ti sekel.
23. Og han sa: «Kven si dotter er du? Kjære, sei meg det! Kan far din hysa oss i natt?»
24. Ho svara: «Eg er dotter til Betuel, son til Nakor og Milka.
25. Vi har fullt opp av halm og fôr,» sa ho, «og husrom har vi òg.»
26. Då bøygde mannen seg til jorda, tilbad Herren
27. og sa: «Lova vere Herren, Gud åt Abraham, husbonden min, som ikkje har teke si miskunn og sin truskap frå husbonden min! Herren har ført meg rette vegen til frendane åt husbonden min.»
28. Jenta sprang heim til mor si og fortalde alt dette.
29. Rebekka hadde ein bror som heitte Laban. Han sprang ut til mannen attmed kjelda.
30. For då han fekk sjå ringen og armbanda som systera hadde på seg, og då han høyrde henne fortelja kva mannen hadde sagt, gjekk han ut til mannen. Og sjå, der stod han hjå kamelane attmed kjelda.
31. Då sa Laban: «Kom inn, du som er velsigna av Herren! Kvifor står du her ute? Eg har fjelga i huset og stelt til rom åt kamelane.»