10. Hij zal niet meer wederkeren tot zijn huis, en zijn plaats zal hem niet meer kennen.
11. Zo zal ik ook mijn mond niet wederhouden, ik zal spreken in benauwdheid mijns geestes; ik zal klagen in bitterheid mijner ziel.
12. Ben ik dan een zee, of walvis, dat Gij om mij wachten zet?
13. Wanneer ik zeg: Mijn bedstede zal mij vertroosten, mijn leger zal van mijn klacht wat wegnemen;
14. Dan ontzet Gij mij met dromen, en door gezichten verschrikt Gij mij;
15. Zodat mijn ziel de verworging kiest; den dood meer dan mijn beenderen.
16. Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.
17. Wat is de mens, dat Gij hem groot acht, en dat Gij Uw hart op hem zet?
18. En dat Gij hem bezoekt in elken morgenstond; dat Gij hem in elken ogenblik beproeft?