7. Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te kennen geven.
8. Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.
9. De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.
10. Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.
11. Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.
12. Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;
13. Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.
14. Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden zal ik hem niet beantwoorden.
15. Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.
16. Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.
17. Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.
18. Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.
19. Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe lederen zakken zou hij bersten.
20. Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.
21. Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!
22. Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.