7. Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;
8. Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;
9. Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!
10. Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.
11. Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?
12. Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?
13. Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;
14. Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;
15. Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.
16. Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.
17. Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;