22. Want de Zoon des mensen gaat wel heen, naar hetgeen beschikt is, doch wee die mens, door wie Hij verraden wordt!
23. En zij begonnen er onder elkander over te twisten, wie van hen het wel zijn kon, die dat zou doen.
24. Er ontstond ook onenigheid onder hen over de vraag, wie van hen als de eerste moest gelden.
25. Hij zeide tot hen: De koningen der volken voeren heerschappij over hen en hun machthebbers worden weldoeners genoemd.
26. Doch gij niet alzo, maar de eerste onder u worde als de jongste en de leider als de dienaar.
27. Want wie is de eerste: die aanligt, of die dient? Is het niet, die aanligt? Maar Ik ben in uw midden als dienaar.
28. Gij zijt het, die steeds bij Mij gebleven zijt in mijn verzoekingen.
29. En Ik beschik u het Koninkrijk, gelijk mijn Vader het Mij beschikt heeft,