16. Maar nu stort mijn ziel zich in mij uit;dagen van ellende grijpen mij aan.
17. De nacht doorboort het gebeente in mij,en mijn knagende pijnen rusten niet.
18. Door overmacht is mijn hulsel ontredderd,het hangt om mij heen als mijn onderkleed.
19. Hij heeft mij in het slijk geworpen,en ik ben aan stof en as gelijk geworden.
20. Ik roep tot U om hulp, maar Gij antwoordt mij niet;ik sta daar, maar Gij let niet op mij.
21. Gij verandert U voor mij in een meedogenloze,Gij bestrijdt mij met uw sterke hand;
22. Gij heft mij op de wind en voert mij wegen doet mij in noodweer vergaan.
23. Ja, ik weet: Gij voert mij ten dode,naar de verzamelplaats van al wat leeft.
24. Waarlijk, zal men tot de neergestorte de hand niet uitstrekken,indien hij in zijn ongeluk hulpeloos is?
25. Weende ik niet over hem die zware dagen had?Was ik niet bekommerd over de arme?