1. Daarna gingen Mozes en Aäron naar de Farao. Ze zeiden tegen hem: "Dit zegt de Heer, de God van Israël: Laat mijn volk gaan om voor Mij in de woestijn een feest te vieren."
2. Maar de Farao zei: "Wie is de Heer dat ik Hem zou moeten gehoorzamen? Waarom zou ik Israël laten gaan? Ik ken de Heer niet en ik zal Israël ook niet laten gaan."
3. Toen zeiden ze: "De God van de Hebreeën is naar ons toe gekomen. Laat ons alstublieft drie dagen ver de woestijn in reizen. Daar willen we aan onze Heer God offers brengen. Als we dat niet doen, zal Hij ons misschien straffen met de pest of met oorlog."
4. Maar de koning van Egypte zei tegen hen: "Waarom proberen jullie het volk van het werk te houden? Vooruit! Ga weer aan het werk!
5. Het volk is groot, en jullie willen hen met hun werk laten stoppen?"
6. Diezelfde dag gaf Farao aan de slavendrijvers en opzichters het bevel:
7. "Jullie mogen het volk geen stro meer geven voor het maken van de stenen, zoals eerst. Ze moeten nu zelf stro gaan verzamelen.
8. Maar toch moeten ze net zoveel stenen maken als eerst. Jullie mogen niets van die hoeveelheid afhalen. Want ze zijn lui. Daarom roepen ze: 'Laat ons gaan om aan onze God offers te brengen.'
9. Laat die mannen nog harder werken! Dan hebben ze geen tijd om naar die onzin te luisteren!"
10. De slavendrijvers en opzichters gingen terug naar het volk en zeiden: "De Farao zegt dat jullie geen stro meer krijgen.
11. Jullie moeten zelf stro gaan zoeken. Maar jullie moeten wel evenveel stenen blijven maken als eerst."
12. Toen verspreidde het volk zich over heel Egypte om stro te verzamelen.