12. Mozes keek om zich heen. Toen hij zeker wist dat er niemand was, doodde hij de Egyptenaar. Daarna verborg hij hem in het zand.
13. Toen hij de volgende dag weer kwam kijken, zag hij twee Hebreeuwse mannen met elkaar vechten. Hij zei tegen de man die begonnen was: "Waarom sla je iemand van je eigen volk?"
14. Maar de man zei: "Wie heeft jou tot rechter en leider over ons gemaakt? Ben je soms van plan om mij ook te doden? Net zoals je die Egyptenaar hebt gedood?" Toen werd Mozes bang. Want hij merkte dat de mensen wisten wat hij had gedaan.
15. Toen de Farao ervan hoorde, wilde hij Mozes doden. Maar Mozes vluchtte naar het land Midian. Daar ging hij bij een bron zitten.
16. Op dat moment kwamen de zeven dochters van de priester van Midian, [ Rehuël, ] water halen. Ze vulden de drinkbakken om de kudden van hun vader te drinken te geven.
17. Maar er kwamen herders die hen wegjoegen. Mozes stond op en kwam de vrouwen te hulp. Daarna gaf hij hun kudden te drinken.
18. Toen ze bij hun vader Rehuël terugkwamen, vroeg hij: "Hoe komt het dat jullie vandaag zo snel terug zijn?"
19. Ze antwoordden: "Een Egyptenaar kwam ons helpen toen de herders ons wilden wegjagen. Hij heeft ook water voor ons geschept en de kudden te drinken gegeven."
20. Hij zei tegen zijn dochters: "En waar is hij nu? Waarom hebben jullie die man daar achtergelaten? Ga hem uitnodigen voor het eten!"
21. Mozes bleef bij hem wonen. Hij trouwde met zijn dochter Zippora.
22. Ze raakte in verwachting en kreeg een zoon. Hij noemde hem Gersom [ (= 'vreemdeling') ]. "Want," zei hij, "ik ben een vreemdeling geworden in een ver land."
23. Na lange tijd stierf de Farao van Egypte. De Israëlieten leden nog steeds onder het zware slavenwerk dat ze moesten doen. Ze schreeuwden het uit tot God.
24. God hoorde het. Hij was zijn verbond met Abraham, Izaäk en Jakob niet vergeten.
25. God zag wat er met de Israëlieten gebeurde en wilde hen redden.