34. ဇဒ္ဒုကဲတို့ကို ကိုယ်တော်နှုတ်ဆိတ်စေတော်မူခဲ့ကြောင်း ဖာရိရှဲတို့ကြားလျှင် အတူတကွစုဝေးလာကြ၍
35. သူတို့ထဲမှ ကျမ်းတတ်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် ကိုယ်တော်ကိုစမ်းသပ်လိုသဖြင့်
36. “ဆရာ၊ ပညတ်တရားထဲတွင် မည်သည့်ပညတ်ချက်သည် ကြီးမြတ်သနည်း”ဟု မေးလျှောက်လေ၏။
37. ကိုယ်တော်ကလည်း “‘သင်၏ဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားကို သင်၏စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့၊ သင်၏စိတ်ဝိညာဉ်တစ်ခုလုံးနှင့် သင်၏အသိဉာဏ်ရှိသမျှတို့ဖြင့် ချစ်ရမည်။’
38. ဤသည်ကား ကြီးမြတ်သည့် ပထမပညတ်ချက်ဖြစ်၏။
39. ဒုတိယပညတ်ချက်သည်လည်း ၎င်းနည်းတူဖြစ်ပြီး ‘ကိုယ့်ဝန်းကျင်၌ရှိသောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှချစ်ရမည်’ဟူ၍ ဖြစ်၏။
40. ပညတ်တရားကျမ်းနှင့် ပရောဖက်ကျမ်းအလုံးစုံတို့သည် ဤပညတ်ချက်နှစ်ပါးအပေါ်တွင်တည်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၏။
41. ထို့နောက် ဖာရိရှဲတို့စုဝေးနေကြစဉ် ယေရှုက
42. “သင်တို့သည် ခရစ်တော်နှင့်ပတ်သက်၍ မည်သို့ ထင်မြင်ကြသနည်း။ သူသည် မည်သူ၏သားဖြစ်သနည်း”ဟု မေးတော်မူလျှင် သူတို့က “ဒါဝိဒ်၏သားဖြစ်ပါသည်”ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။
43. ကိုယ်တော်ကလည်း “သို့ဖြစ်လျှင် ဒါဝိဒ်သည် သူ့ကို ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ‘သခင်’ဟု ခေါ်လျက်
44. ‘ထာဝရဘုရားသည် ငါ၏သခင်အား သင်၏ရန်သူတို့ကို သင်၏ခြေဖဝါးအောက်၌ ငါချထားသည့်တိုင်အောင် ငါ၏လက်ယာဘက်၌ ထိုင်နေလော့ဟု မိန့်တော်မူ၏’ဟူ၍ ဆိုထားသည်မှာ မည်သို့နည်း။
45. ထိုသို့ ဒါဝိဒ်သည် ခရစ်တော်ကို သခင်ဟု ခေါ်လျှင် ခရစ်တော်သည် မည်ကဲ့သို့ သူ၏သားဖြစ်နိုင်မည်နည်း”ဟု မိန့်တော်မူ၏။
46. ထိုအခါ ကိုယ်တော်ကို စကားတစ်ခွန်းပြန်လျှောက်ရန်ပင် မည်သူမျှ မတတ်နိုင်ကြ။ ထိုနေ့မှစ၍ မည်သူမျှ ကိုယ်တော်အား မေးခွန်းများမမေးဝံ့တော့ချေ။