1. Nicanor autem, ut comperit Judam esse in locis Samariæ, cogitavit cum omni impetu die sabbati committere bellum.
2. Judæis vero qui illum per necessitatem sequebantur, dicentibus : Ne ita ferociter et barbare feceris, sed honorem tribue diei sanctificationis, et honora eum qui universa conspicit :
3. ille infelix interrogavit si est potens in cælo, qui imperavit agi diem sabbatorum.
4. Et respondentibus illis : Est Dominus vivus ipse in cælo potens, qui jussit agi septimam diem :
5. at ille ait : Et ego potens sum super terram qui impero sumi arma, et negotia regis impleri. Tamen non obtinuit ut consilium perficeret.
6. Et Nicanor quidem cum summa superbia erectus, cogitaverat commune trophæum statuere de Juda.
7. Machabæus autem semper confidebat cum omni spe auxilium sibi a Deo affuturum :
8. et hortabatur suos ne formidarent ad adventum nationum, sed in mente haberent adjutoria sibi facta de cælo, et nunc sperarent ab Omnipotente sibi affuturam victoriam.
9. Et allocutus eos de lege et prophetis, admonens etiam certamina quæ fecerant prius, promptiores constituit eos :
10. et ita animis eorum erectis simul ostendebat gentium fallaciam, et juramentorum prævaricationem.
11. Singulos autem illorum armavit, non clypei et hastæ munitione, sed sermonibus optimis et exhortationibus, exposito digno fide somnio, per quod universos lætificavit.