3. شریران تا به کی، خداوندا،شریران تا به کِی شادی خواهند کرد؟
4. سخنان گستاخانه جاری می‌سازند؛همۀ بدکاران لاف می‌زنند.
5. قوم تو را، ای خداوند، لِه می‌کنند؛و بر میراث تو ستم روا می‌دارند.
6. بیوه‌زنان و غریبان را می‌کُشند،و یتیمان را به قتل می‌رسانند.
7. و می‌گویند: «خداوند نمی‌بیند!خدای یعقوب درنمی‌یابد!»
8. ای بی‌فهمانِ قوم، دریابید!ای جاهلان، کِی عاقل خواهید شد؟
9. آیا آن که گوش را غرس کرد، نمی‌شنود؟و آن که چشم را سرشت، نمی‌بیند؟
10. آیا آن که قومها را تأدیب می‌کند، توبیخ نمی‌نماید؟و آن که آدمی را تعلیم می‌دهد، علم ندارد؟
11. خداوند از افکار انسان آگاه است؛او می‌داند که آنها بطالت محض است!
12. خوشا به حال کسی که تو ای خداوند تأدیبش می‌کنی،و از شریعت خود، وی را می‌آموزی؛
13. او را از روزهای بلا آسایش می‌بخشی،تا زمانی که گودالی برای شریران کنده شود.