3. خدایا، ما را بازآور!روی خود را تابان سازتا نجات یابیم.
4. ای یهوه، خدای لشکرها، تا چندشعله‌های خَشمت بر دعاهای قومت زبانه خواهد کشید؟
5. نان اشک بدیشان خورانیدی،و جام لبریز از اشک بدیشان نوشانیدی.
6. ما را موضوع نزاع همسایگانمان می‌سازی،و دشمنان ما در میان خویش خندۀ تمسخر سر می‌دهند.
7. ای خدای لشکرها، ما را بازآور؛روی خود را تابان سازتا نجات یابیم.
8. تاکی از مصر برآوردی؛قومها را بیرون راندیو آن را غرس کردی.
9. زمین را پیش روی آن فراخ ساختی،پس ریشه گرفت و زمین را پر ساخت.
10. کوهها را به سایۀ خود پوشانید،و سروهای تنومند را به شاخه‌هایش!
11. شاخه‌های خود را تا به دریا پهن کرد،و ساقه‌هایش را تا به نهر.
12. پس چرا دیوارهای آن را فرو ریختیتا هر رهگذری انگورهایش را برچیند؟
13. گرازهای جنگل ویرانش می‌کنندو جانوران صحرا در آن به چَرا مشغولند!