1. خدایا، عدالت خود را به پادشاه عطا فرما،و انصاف خویش را به ولیعهد!
2. تا او قوم تو را به انصاف داوری کند،و ستمدیدگانِ تو را به عدالت.
3. باشد که کوهها برای قوم وفور نعمت بار آورندو تپه‌ها ثمرۀ انصاف را.
4. باشد که او ستمدیدگانِ قوم را دادرسی کند،و کودکانِ نیازمندان را نجات بخشد،و ستمگر را فرو کوبد.
5. باشد که تا خورشید باقی است، از او بترسند،و تا ماه برقرار است، در تمامی نسلها.
6. باشد که همچون بارش باران بر چمنزارِ چیده شده باشد،همچون رگبارها که زمین را سیراب می‌سازد.
7. باشد که پارسایان در ایام او بشکفند،و وفور نعمت برقرار باشد،تا آن هنگام که ماه نیست گردد!
8. باشد که از دریا تا به دریا فرمان براند،و از نهر تا به کرانهای زمین.
9. باشد که در پیشگاهش صحرانشینان سر فرود آرند،و دشمنانش خاک را بلیسند!
10. باشد که شاهان تَرشیش و سرزمینهای ساحلیاز برایش خَراج آورند؛و شاهان صَبا و سِباپیشکشها تقدیمش کنند.
11. باشد که همۀ پادشاهان در برابرش سر فرود آرندو همۀ قومها خدمتش کنند.
12. زیرا او نیازمند را هنگامی که فریاد برمی‌کشد، رهایی می‌بخشد،و ستمدیده را،و کسی را که یاوری ندارد.
13. بر بینوا و نیازمند ترحم می‌کند،و جان نیازمندان را نجات می‌بخشد.