1. خدایا، چون ناله برمی‌آورم، صدایم را بشنو،و حیاتم را از تهدید دشمن حفظ فرما!
2. از دسیسۀ شریران پنهانم بدارو از هنگامۀ بدکاران،
3. که زبان خود را چون شمشیر تیز می‌کنند،و سخنان تلخ را چون تیر بر زه می‌نهند
4. تا از کمینگاههای خود بر راستان نشانه روند؛و به ناگاه و بی‌پروا بر او تیر می‌افکنند.
5. خویشتن را به کلامی پلید مسلح می‌کنند،و چون سخن می‌گویند، برای پنهان کردن دامهاست؛و می‌گویند: «کیست که آنها را ببیند؟»
6. بی‌انصافی را تدبیر می‌کنند و می‌گویند:«چه تدبیر کاملی اندیشیدیم!»براستی که دل و ذهن آدمی تفحص‌ناپذیر است!